گریه کودک و
سرعت در نماز
روزی حضرت محمد(صلی الله علیه و آله و سلّم) نماز ظهر را به جماعت می خواندند که
ناگهان دو رکعت آخر نماز را سریع به پایان رساندند.
اصحاب پس از نماز از حضرت سوال
کردند: «چرا نماز را سریع تمام کردید؟»
پیامبر فرمودند: «مگر صدای گریه کودک را نمی شنوید؟ نماز را سریع تمام کردم تا به کودکی که گریه می کرد رسیدگی کنند.»
شیخ حر
عاملی، وسائل الشیعه، ج ۵، صفحه ۳۶۹
مرحوم کلینی، فروغ کافی، جلد ۶، صفحه ۴۸
مهربانی بی
انتهای خدا
از بن مسعود نقل شده: در محضر رسول الله (صلى الله علیه وآله) نشسته بودیم که مردى
آمد، در حالى که چیزى در دست داشت و آن را در گوشه عبایش پیچیده بود.
آن مرد گفت: «اى رسول خدا! در مسیر، از کنار چند درخت گذشتم که صداى جوجه هاى پرنده از آن مى آمد. آن ها را گرفتم و در لاى عبایم گذاشتم. وقتى چنین کردم، مادرشان آمد و بر دور سر من چرخید؛ لاى عبا را برایش باز کردم و او نیز روى جوجه هایش افتاد.
من هم عبا را
پیچیده و همه آن ها را با هم آوردم تا تقدیم شما کنم.»
حضرت
محمد(صلى الله علیه وآله) فرمود: «آن ها را بر زمین بگذار!»
آن ها را بر زمین گذاشت، اما دیدند که مادرشان هنوز هم از جوجه ها جدا نمى شود و
فرار نمى کند!
رسول خدا که متوجه تعجب اصحاب از محبت مادر به جوجه ها شدند، فرمودند: «آیا از
رأفت یک مادر نسبت به جوجه هایش، تعجب مى کنید؟!
قسم به خدا، پروردگار نسبت به بندگانش مهربان تر است از مادر این جوجه ها به بچّه هایش! اى مرد، آن ها را به همان جایى که آورده ای برگردان»...
کمال الدین دمیری،
حیاة الحیوان الکبری ، جلد ۲ ، صفحه ۲۰۷
